حبه انگور

می‌خواهم کم کم برگردم سر کدنویسی، و قبل از شروع به همراهی‌تون نیاز دارم، برای شناخت خودم از نگاه اون‌هایی که برایم ارزشمندند.

امروز هوا ۲۷ درجه بود که برای فصل و ماهی که هستیم، در نوع خود کمیاب و بی‌نظیر است، مخصوصا با سرعت باد ۱۰ کیلومتر در ساعت :) فرصت استثنایی برای تمرین دوچرخه سواری شهری، پس دو تا دمبل سه کیلویی گذاشتم تو کوله پشتی‌ که کمی‌لنگر بیاندازد و حس و حال وقتی لیلی آن پشت نشسته را شبیه‌سازی کنم. این بار فشار کمتری احساس می‌کردم، فرمون دوچرخه را توی دست‌هایم له نکردم و توصیه آقاگل را موقع رسیدن به سرعت‌گیر عملی کردم (یعنی احترام به اسم "سرعت‌گیر" و علت طراحی‌اش :دی).

سخت است ولی غیرممکن نیست که وقت‌هایی که ظرف هیجانی‌ات از شدت پُری، فقط یک قطره جا داره تا سرریز بشه، دقیقاً قبل از قطره آخر، فقط به اندازه یک نفس مکث کنی و از خودت بپرسی: اگر این قدر خسته نبودم، دستم درد نمی‌کرد، به کارهای مهم خودم رسیدگی کرده بودم، کمی‌استراحت می‌کردم... باز هم واکنشم همین بود؟ اگر نه، فیلم ماشین رفتار دکتر صاحبی در TEDx کیش را ببینید، دیده‌اید؟ دوباره ببینید :)

در حالی‌که ما تصمیم گرفتیم لیلی را با اختلاف زمانی دو هفته نسبت به بقیه بچه‌ها برگردانیم به ‌playgroup که هم بقیه بچه‌ها به یک آرامشی برسند و وسط یک شلوغی و گریه و ... بچه برنگرده که دل زده بشه، هم نرخ فعال بودن وسایل حمل و نقل عمومی‌برگرده به حالت نرمال، هم ماسک‌هایی که سفارش دادیم و برای استفاده از اتوبوس اجباری اعلام شده برسه و هم چند روز مرخصی اجباری صابر را کنار هم باشیم و از همه مهمتر دوچرخه سواری تمرین کنیم، پریروز از playgroup تماس گرفتند که چرا دقیقا دو هفته دیرتر می‌خواهید بچه را بفرستید بیاید و خدای نکرده مریض نشده باشید؟ :دی

من همیشه دوچرخه‌سواری جزو خاطره‌های نابم بود، ناب، پر از شادی و تفریح. این مطلب قرار است درباره تفاوت آنچه گمان‌ می‌کنیم و آنچه هست، باشد. پس می‌نویسم که این مراحل یادم بماند و برای هر کدام از خودم تقدیر کنم :) مراحل دوچرخه‌سواری به عنوان وسیله نقلیه و نه یک ابزار تفریحی:

فیلم مجرم، ۲۰۱۸، دانمارک

دقیقاً مهم نیست چندبار زمین می‌خوری، یکبار، د‌ه‌بار، هزاربار... مهم این است که بعد هر بار زمین خوردن، بروی کنار خودت، خاک‌ها را بتکانی از روی لباست، چند بار با محبت بزنی روی شانه‌ات و بگویی: "خیلی خوب بود، من دیدم که تو تمام تلاشت را کردی، من همیشه‌ی همیشه‌ی همیشه کنارت ایستاده‌ام و دوستت دارم".

شبیه یک برگ خشک شده هستم در انتهای پاییز، ترکیبی از زرد و نارنجی و قرمز و قهوه‌ای... آخرین برگ مانده روی شاخه، با همه توانی که برایم نمانده انتهای شاخه را چسبیده‌ام که نیفتم. باد سردی می‌وزد، چشمانم را می‌بندم...

در راستای یافتن یک فروشگاه ایرانی آنلاین در این حوالی، همین بس که در خواب هم نمی‌دیدم یک روز خیارشور "یک‌ و یک" را به چشمم سرمه کنم :) چرا؟ این‌قدر که اینجا همه‌چیز، قبل ارائه به بازار، شیرین می‌شود، حتی اگر اسمش خیار شور باشد :-|

اینجا دولت اعلام کرده تقریبا از سه هفته آینده مدارس ابتدایی با ظرفیت ۵۰ درصد بازگشایی شوند، پروتکل پیشگیری بهداشتی را هم قرار است به مدارس اعلام کنند و والدین از آن مجرا ضروریات را دریافت کنند، مثلا از playgroup لیلی (دوره‌ای است تقریبا معادل پیش‌دبستانی در ایران، از ۲.۵ تا ۴ سالگی با توجه به این‌که این‌جا مدرسه از سن ۴ سالگی شروع می‌شود) تماس گرفتند که به زودی شما را در جریان جزئیات و الزامات قرار می‌دهیم.