وسط قرنطینه کرونا، ما مجازیم در اطراف خانه با رعایت فاصله یک و نیم متر از بقیه قدم بزنیم، جدای این که این‌جا کشور پیری است، محله‌ی ما به خاطر گران بودن اجاره بها*، محله‌ی جوانی محسوب نمی‌شود. در نتیجه بیشترین موردی که مشاهده می‌شود سالمندان هستند که با سگ وفادار آمده‌اند پیاده روی. جگرگوشه هم که عشق نوازش سگ**. خلاصه که این دختر ما می‌پرد دنبال سگ‌ها، هی این بدو، هی اون‌ها بدو :)
آخرش من که مثلاً الان خیلی بلدم Dutch صحبت کنم، می‌پرسم:
mag mijn dochtertje aaien het hondje؟
اون‌ها هم تو مایه‌های این که حالا این بچه است و اینها، سگ محترم را صدا می‌کنند که بیا بایست، این بچه می‌خواهد نازت کنه :)
* برای یک expat که شرکت اجاره بها را می‌پردازد مرسوم است، حتی در ایران expatهایی که می‌شناختم خانه‌شان زعفرانیه به بالا بود :دی دیگه در دامنه البرز سکنی گزیده بودند :))))
** به گمانم به خاطر مدت زمانی که در ایران می‌رفت مدرسه طبیعت.
پ.ن. نکته عنوان پست چی بود؟ تلفظ aaien مثل آیه است، یعنی نوازش